W związku z wyjaśnieniami Ministerstwa Finansów informujemy, że dofinansowania do kosztów wynagrodzeń pracowników oraz należnych od nich składek na ubezpieczenia społeczne, oraz kosztów prowadzenia działalności przez osoby fizyczne niezatrudniające pracowników mieszczą się w definicji innych nieodpłatnych świadczeń otrzymanych na pokrycie kosztów i tym samym spełniają przesłanki wynikające z art.14 ust. 2 pkt 2 ustawy PIT w myśl którego przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, (z wyjątkiem kwot otrzymanych od agencji wykonawczych, jeżeli agencje te otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa - ust. 3 pkt 13), i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków,z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.
Co istotne, zarówno przepisy ustaw podatkowych jak i Specustawy nie przewidują przepisów szczególnych, na podstawie których otrzymanie wskazanych wcześniej instrumentów wsparcia nie generowałoby przychodu z działalności gospodarczej, bądź przychód ten byłby wolny od podatku dochodowego.
Dlatego też należy uznać, że wsparcie przedsiębiorców w formie dofinansowania otrzymanego od starosty co do zasady będzie stanowić przychód z prowadzonej działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Jednocześnie, skoro kwota dofinansowania stanowi przychód podatkowy, to wydatki nią sfinansowane mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, o ile spełniają warunki wskazane w art. 22 ustawy PIT i art. 15 ustawy CIT.
Natomiast w przypadku dofinansowania starosty do kosztów prowadzenia działalności przez osoby fizyczne niezatrudniające pracowników (art. 15zzc Specustawy), kwota dofinansowania stanowić będzie przychód podatkowy, natomiast wydatki nią pokryte można rozpoznać jako koszty uzyskania przychodu.
Jednakże nie stanowią przychodu podatkowego zwrócone wydatki niezaliczone do kosztów podatkowych. Jeśli więc wynagrodzenie pracowników oraz należne od nich składki naubezpieczenia społeczne w części w jakiej zostały sfinansowane z Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych nie zostały zaliczone do kosztów podatkowych, sfinansowanie tych kosztów nie stanowi też przychodu podatkowego (art. 14 ust.3 pkt 3a ustawy PIT i at. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy CIT).
Co istotne, zarówno przepisy ustaw podatkowych jak i Specustawy nie przewidują przepisów szczególnych, na podstawie których otrzymanie wskazanych wcześniej instrumentów wsparcia nie generowałoby przychodu z działalności gospodarczej, bądź przychód ten byłby wolny od podatku dochodowego.
Dlatego też należy uznać, że wsparcie przedsiębiorców w formie dofinansowania otrzymanego od starosty co do zasady będzie stanowić przychód z prowadzonej działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Jednocześnie, skoro kwota dofinansowania stanowi przychód podatkowy, to wydatki nią sfinansowane mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, o ile spełniają warunki wskazane w art. 22 ustawy PIT i art. 15 ustawy CIT.
Natomiast w przypadku dofinansowania starosty do kosztów prowadzenia działalności przez osoby fizyczne niezatrudniające pracowników (art. 15zzc Specustawy), kwota dofinansowania stanowić będzie przychód podatkowy, natomiast wydatki nią pokryte można rozpoznać jako koszty uzyskania przychodu.
Jednakże nie stanowią przychodu podatkowego zwrócone wydatki niezaliczone do kosztów podatkowych. Jeśli więc wynagrodzenie pracowników oraz należne od nich składki naubezpieczenia społeczne w części w jakiej zostały sfinansowane z Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych nie zostały zaliczone do kosztów podatkowych, sfinansowanie tych kosztów nie stanowi też przychodu podatkowego (art. 14 ust.3 pkt 3a ustawy PIT i at. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy CIT).
